Stanisław Nicieja

Urodził się na Dolnym Śląsku w Strzegomiu, gdzie ukończył szkołę podstawową, a w Świdnicy szkołę średnią. Studia rozpoczął na WSP w Opolu i z tą uczelnią przemianowaną później na Uniwersytet Opolski, związany jest do dzisiaj.

W 1977 r. obronił doktorat w zakresie nauk humanistycznych, w 1982 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, a od 1988 jest profesorem nauk humanistycznych.

Jest autorem publikacji historycznych o działaczach komunistycznych, a niezwykłe uznanie zdobył publikując cały szereg prac poświęconych Kresom.

Podczas pobytu we Lwowie w 1978r. zafascynował się historią Cmentarza Łyczakowskiego, a zbierane materiały pozwoliły na opublikowanie w 1988r. książki pt. „Cmentarz Łyczakowski we Lwowie 1786-1986”, która zdobbyła uznanie i niezwykłą popularność wśród czytelników i rozeszła się w czterech wydaniach w nakładzie 250tys. egzemplarzy.

Książka, jak twierdzili ówcześni recenzenci, m.in. prof. Tomasz Nałęcz, prof. Janusz Tazbir czy Cezary Chlebowski, przełamała tamę milczenia o Lwowie i zapoczątkowała cały cykl wydawnictw poświęconych Kresom, ludziom, ich osiągnięciom i przeżyciom związanym z wysiedleniem oraz układaniem sobie życia w nowych miejscach zamieszkania.

W 1988r. na fali publikacji o cmentarzu i budzenia się organizacji kresowych, Kresowiacy obdarzyli go tytułem „adoptowane dziecko Lwowa” doceniając jego pasję i zaangażowanie w przybliżeniu historii Kresów. Mimo, że rodzinnie związany z Wadowicami, nieustanna praca badawcza, dokumentacyjna i cały szereg publikacji o Kresach w pełni uzasadniają przyznanie tego honorowego wyróżnienia.

Jego dorobek od tego czasu powiększył się o szereg książek poświęconych Kresom, miastom i twierdzom kresowym, Lwowskim Orlętom, a szczególnym wyróżnikiem dorobku jest Kresowa Atlantyda, będąca historią ludzi i miast kresowych, składająca się z 20 tomów, wydawanych od 2012 r. Jubileuszowy, 20 tom dotyczący Równego, Janowej Doliny i Korca wydany został w br. i dedykowany jest pamięci zmarłego też w tym roku, ks. Tadeuszowi Isakowiczowi-Zaleskiemu, publicyście i patronowi towarzystw kresowych.

Jakże istotną częścią dorobku jest działalność na rzecz Uniwersytetu Opolskiego będącego, jak można powiedzieć, jednym z filarów i wyróżników naszego regionu.

W 30-letniej historii Uniwersytetu, którego rocznica utworzenia przypada na br. czterokrotnie pełnił funkcję Rektora uczelni w latach 1996-2002, ponownie 2005-2008 i 2012-2016 wykazując się szeregiem inicjatyw budujących prestiż i znaczenie Uniwersytetu.

To z jego inicjatywy powstało Muzeum Uniwersytetu Opolskiego. Był pomysłodawcą i realizatorem „Złotej serii Wykładów Uniwersyteckich”, w których udział wzięli m.in. Ryszard Kapuściński, Tadeusz Różewicz, Olga Tokarczuk, Janusz Tazbir i kilkadziesiąt innych osobistości, reprezentantów nauki i kultury.

Był również inspiratorem i głównym realizatorem wzniesienia pomników zdobiących Wzgórze Uniwersyteckie w Opolu, które stało się symbolem uczelni, a także ozdobą tej części miasta.

Do jego bogatej aktywności naukowej, organizatorskiej, publicystycznej i bibliograficznej dodać także należy aktywność polityczną, kiedy w latach  2001-2005 sprawował mandat senatora z okręgu opolskiego.

Oceniając jego bogaty dorobek stwierdzić należy, że ma on charakter nie tylko osobisty, ale w ogromnej mierze regionalny i ponadregionalny. Uhonorowanie tytułem Honorowego Obywatela Województwa Opolskiego, w roku wydania 20 tomu Atlantydy Kresowej i jubileuszu powstania Uniwersytetu Opolskiego w 1994r. jest oczekiwanym i uzasadnionym wydarzeniem dla Kresowiaków i ich potomków zamieszkujących nasze województwo, ale także dla całej naszej regionalnej społeczności.

Metryczka

Rejestr zmian